Sztuka ciało - obrazem

Gdy ciało staje się obrazem

Obecnie robienie sobie tatuażu wynika przede wszystkim z chęci zwrócenia na siebie uwagi, manifestacji własnej odrębności, zaznaczenia ważnego elementu swojego życia lub po prostu z pragnienia upodobnienia się do określonej grupy społecznej lub osoby (np. Angeliny Jolie). Niektórzy posuwają się jeszcze dalej, chcąc się upodobnić np. do zwierzęcia.

Zdobienie ciała niosło jednak kiedyś ze sobą o wiele więcej znaczeń oraz większość wykraczała poza to, co jednostkowe. 

Poznajcie najciekawsze fakty z historii tatuażu oraz obejrzyjcie najbardziej niesamowite wzory, które współcześnie w niezwykle kunsztowny sposób przenoszone są na ludzkie ciała przez mistrzów tej dziedziny sztuki. 

Jak to się zaczęło?

Pierwotnym znaczeniem tatuażu były obrzędy rytualne. W wielu kulturach mogli sobie pozwolić na nie jedynie nieliczni – najczęściej plemienni wojowie. 

Tego typu ozdoby wojowników były szczególnie rozpowszechnione w kulturach polinezyjskich, gdzie do wykonania tatuażu uprawniało dopiero zabicie wroga i zdobycie jego głowy.

Polinezja

Samo słowo "tatuaż" wywodzi się właśnie od samoańskiego tatau, zapisanego przez osiemnastowiecznych podróżników, co znaczy ranić. Najprawdopodobniej w Polinezji właśnie powstała technika umieszczania tatuaży na ciele.

Starożytność

Tatuaż był z pewnością znany w starożytności, bowiem w Pięcioksięgu w Księdze Kapłańskiej znajduje się zakaz tatuowania ciała. 

Najstarsze odkryte do tej pory eksponaty tatuażu na zachowanej ludzkiej skórze to rysunek na ciele tebańskiej kapłanki bogini Hator, Ameut (ok. 2000 p.n.e) i, pochodzące z tego samego okresu, szczątki wytatuowanej skóry, jakie odnaleziono na terenach Nubii. 

Starożytność

Liczne świadectwa wykorzystywania techniki tatuażu w cywilizacjach starożytnej Grecji i Rzymu znaleźć można w ówczesnej literaturze. Zjawisko to opisywali m.in. Herodot, Ksenofont, Strabon. 

Z ich opisów wynika, że tatuaż w starożytnych społeczeństwach "prócz funkcji dekoracyjnej był znakiem stratyfikującym, odróżniając w społeczeństwie bogatego od ubogiego, zwykłego plemieńca od wodza.

Średniowiecze

Pierwsi Chrześcijanie zdobili swoje ciała tatuując na nich symbole swojej wiary.Stanowiły one dla nich akt zjednoczenia, przynależności do grupy.Innowiercy traktowali to jednak jako nakładanie na siebie piętna. 

Mimo zdecydowanego sprzeciwu Kościoła wobec praktyk tatuatorskich, do końca średniowiecza wśród wyznawców nadal powszechny był obyczaj zabezpieczania się przed różnymi, zaczerpniętymi z wierzeń pogańskich, mocami przy pomocy znaków trwale wyrytych w ciele.

Kolejne wieki...

Przez kolejne wieki w Europie i Ameryce tatuaż uważany był za tabu dozwolone jedynie w subkulturze więziennej oraz światku przestępczym. Zwyczaje te znalazły poparcie w odniesieniu do wschodnich tradycji, w których tatuaż świadczył o klasyfikacji w hierarchii mafii.

Tatuowanie dzieci

Zdobienie ciała stało się popularne także w kręgach arystokratycznych. Wielkim zainteresowaniem cieszyły się motywy związane z Dalekim Wschodem.

Tatuowanie zyskało także charakter praktyczny - znakowano jednakowym wzorem matki i ich nowo narodzone dzieci by nie dochodziło do zamiany noworodków.

Tatuaże Holokaustu

Niechlubnym wydarzeniem w dziejach tatuażu była II Wojna Światowa. Tatuaż stał się elementem pomocnym w identyfikacji zwłok. 

Hitlerowcy znakowali więźniów obozów koncentracyjnych, tatuując im na przedramionach numery ewidencyjne. 

Symbol traumy

Należy również wspomnieć o makabrycznym procederze, uprawianym w hitlerowskich obozach zagłady, polegającym na produkcji "wyrobów galanteryjnych z tatuowanej ludzkiej skóry", np. abażurów. 

Tatuaż stał się więc symbolem traumatycznych przeżyć, okrucieństwa. 

Dzieci kwiaty

Przełom nastąpił dopiero w latach 60-tych XX wieku. Szerzący się ruch hippisowski zapoczątkował w kręgach akademickich modę na tatuowanie się. 

Studia tatuażu stały się bardzo popularne i oblegane przez chętnych do ozdabiania swoich ciał. Wkrótce środowisko rockowe zaczęło poddawać się nowej modzie na tatuaż.

Przełom w Polsce

Przełomem w podejściu do tatuażu w Polsce był rok 89. Wraz z młodą, rozwijająca się demokracją nastąpiła liberalizacja życia zarówno w wymiarze politycznym jak i społeczno-obyczajowym. Ze zniesieniem cenzury media rozpoczęły działalność związaną z promocją nowych wzorców zachowań i stylu życia. 

Przełom w Polsce

Cechą charakterystyczną było wartościowanie indywidualizmu oraz kładzenie nacisku na tolerancję dla wszystkiego, co inne. Zaczynały pojawiać się profesjonalne salony tatuażu, publikacje oraz imprezy związane z tym zjawiskiem. 

Tatuaż więzienny

Niechlubna reputacja tatuażu, która w znacznym stopniu pokutuje jeszcze w społeczeństwie polskim i innych krajów Europy, związana jest z faktem kojarzenia tej formy zdobienia ciała z praktykami o charakterze kryminalnym.

Tatuaż więzienny

Tatuaż więzienny może być sposobem, w jaki mieszkańcy zakładów karnych próbują odzyskać własną tożsamość, którą im odebrano. Rysunki i symbole na skórze stają się własnością osobistą, która nie może być im odebrana ani przez strażników, ani administrację zakładów karnych.

Tatuaż więzienny

Głównym zadaniem takiego tatuażu jest określanie swojego właściciela. Najczęściej tatuaże oznaczają przestępcze profesje. 

Znajomość ich symboliki i umiejętność rozszyfrowania pozwala na prześledzenie życiorysu danej osoby, bez konieczności rozmowy. W ten sposób mają one odstraszać i wzbudzać podziw wśród współwięźniów. 

Tatuaż więzienny

Więzienne wzory można podzielić na dobrowolne znaki, związane z grypserą i symbole. 

Pierwsze z nich powstają na życzenie i symbolizują przestępcze profesje. Grypserą nazywane są tatuaże ściśle określone więziennymi normami. Ich znaczenie jest głęboko skrywana tajemnicą każdego więźnia. 

Tatuaż więzienny

Tatuaże nie są objęte żadnymi normami, a ich symbolika i wygląd zależą wyłącznie od własnego upodobania. W polskich więzieniach tatuowanie jest zabronione. Za posiadanie maszynki do tatuowania grożą kary, ale pomysłowość ludzka nie zna granic.

Tatuaż więzienny

Wystarczy igła, wkład od długopisu i mały silniczek np. od walkmana, aby skonstruować tzw. "kolkę". Do odkażania gotowych tatuaży więźniowie używają alkoholu lub moczu tatuowanego.

Sztuka tatuażu

Mimo tego, że nie zniknęły całkowicie rzemieślnicze i odtwórcze tendencje w tatuażu, to nawet tatuaże więzienne powoli przeistaczają się z czysto symbolicznej i oznaczającej rangę funkcji w nastawione na estetykę i indywidualność prawdziwe dzieła sztuki.

Sztuka tatuażu

Tatuowanie zyskało nawet miano odrębnej dziedziny sztuki. Ludzie zajmujący się tym profesjonalnie stali się mistrzami w swoim fachu.

Pod koniec XX wieku status tatuażu jako sztuki został silnie ukonstytuowany. Świadczą o tym powstałe kilka lub nawet kilkanaście lat temu muzea tatuażu, organizowane co jakiś czas zjazdy tatuażystów, konwenty (np. w Gdańsku) czy konkursy na najpiękniejsze tatuaże. 

Tatuaże dziś

Istotnym elementem współczesnego tatuażu euroamerykańskiego jest kształt. Istotna jest jak największa odrębność formy i treści od dotychczasowych dokonań tatuatorskich oraz zrywanie z istniejącymi tradycjami. Tatuowanie obecnie na ogół nie ma nic wspólnego z rytuałem czy manifestacją dojrzałości.

Tatuaże dziś

Oprócz przetwarzania i łączenia egzotycznych lub tradycyjnych motywów, począwszy od lat 70-tych XX wieku niezwykle popularne jest wykorzystywanie tematyki zapożyczonej z rodzimej kultury popularnej: komiksów, filmów animowanych, kultury pop, ruchu punk i innych.

Tatuaże dziś

Główną wartością dzisiejszego tatuażu są jego walory estetyczne, zaś możliwości techniczne pozwalają na osiąganie coraz bardziej skomplikowanych, złożonych efektów. 

Zastosowanie techniki cieniowania, w zasadzie niemożliwe w tatuażu plemiennym, wprowadzanie różnorodnych faktur, manipulowanie światłocieniem stanowią dziś nierozerwalne elementy sztuki tatuatorskiej.

Mistrzowie tatuażu

Zmianie uległa również rola i pozycja tatuatora: nie podlega on już obowiązkowi wiernego kopiowania tradycyjnych wzorów, ma wolność i swobodę korzystania z dostępnych motywów, niezależnie od ich kulturowego pochodzenia czy znaczenia. 

Sztuka tatuażu

źródło:
http://www.miki.hg.pl
http://www.wzorytatuazy.net
Wikipedia Wolna Encyklopedia
http://studentdziennikarstwa.blog.onet.pl/